- Skąd u młodego siatkarza w pełni sił zniechęcenie do siatkówki?
- Kurek na pewno przeżył mocno niepowodzenie olimpijskie, było to widać po mowie ciała, rezygnacji, kręceniu głową po odpadnięciu z turnieju. W nauce istnieje termin "wyuczonej bezradności", z którą tu możemy mieć do czynienia. Co więcej: fakt, że ten gracz nie występował w złotej drużynie z mistrzostw świata 2014, mógł tylko pogorszyć doznania. Kurek nie miał wzmocnienia psychicznego w postaci złota mundialu, zabrakło mu paliwa.
- Nie znamy szczegółowo jego problemów, ale co się zwykle robi w podobnych sytuacjach?
- Wiele zależy od tego, jak wygląda tzw. podwójna kariera, czyli jakie sportowiec ma zainteresowania, wykształcenie, pasje, w co może uciec.
- Wielu zawodowych sportowców ma takie kłopoty?
- Syndrom wypalenia to nie jest szczególnie częsta sytuacja w zawodowym sporcie. W całej swojej praktyce miałem do czynienia tylko z kilkoma podobnymi przypadkami u sportowców wysokiego wyczynu. Muszę dodać, że ci, którzy potem wrócili do rywalizacji, nie zawsze potrafili nawiązać do poprzednich dobrych wyników. Trzeba także mieć na uwadze, że wypalenie może być pierwszym krokiem do depresji.
- Co by pan poradził Kurkowi?
- Żeby nie korzystał z rad psychologa. To jest moment na bycie z dala od sportu, odpoczynek. Po pewnym czasie głód siatkówki może wrócić. Optymalnym okresem na zresetowanie są 3 miesiące. Konsultacje psychologiczne nie są wskazane, bo siłą rzeczy zawodnik wracałby myślami na boisko. Na dłuższą metę jednak warto rozważyć spotkania z trenerem mentalnym, który pomoże wykształtować odporność na stres, umiejętność podejmowania właściwych decyzji i dawania sobie rady z niepowodzeniami.
