Mamucia skocznia w Planicy to symbolem długich narciarskich lotów. To na niej po raz pierwszy pokonana została bariera 100 i 200 metrów. Ale radość dalekiego latania i rekordów odległości nie raz okupiona została dramatem zawodników.
Dramatem, ale nie tragedią. Przypominamy najbardziej poruszające upadki na słoweńskim „mamucie”. Na szczęście ich ofiary nie tylko przeżyły te zdarzenia, ale wróciły też na rozbieg.
Marzec 1999 r. Chwilę wcześniej WALERIJ KOBIELEW pobił w Planicy rekord Rosji odległością 188 m. W kolejnej próbie boczny podmuch porywistego wiatru poderwał mu lewą nartę. Rosjanin przekoziołkował w powietrzu i spadł głową w dół, uderzając o zeskok plecami, a potem głową. To był pierwszy poważny upadek w jego karierze, chociaż skakał już 17 lat.
Doznał wstrząsu mózgu, bowiem kask rozleciał się. Złamał piąty kręg piersiowy oraz nadwerężył dwa kręgi szyjne. Przez tydzień był nieprzytomny. Groził mu paraliż, ale obyło się nawet bez operacji. Przez miesiąc leczył się w Moskwie, a przez kolejne dwa miesiące poddawał się rehabilitacji w Kałudze, gdzie mieszka. Na tę rehabilitację Martin Schmitt i jego koledzy z reprezentacji Niemiec przekazali mu swoją nagrodę (10 tys. marek) za złoty medal drużynowo w MŚ w Ramsau. Schmitt dodał jeszcze pewną sumę od siebie. Pieniądze dorzuciły ekipy Austrii, Francji i federacja rosyjska.
Osiem miesięcy później wrócił na skocznię.
- Nikt nie wierzył, że zacznę znowu skakać. Żona też była przeciwna, bała się o mnie i próbowała zatrzymać mnie w domu - opowiadał wówczas „Super Expressowi”. - Przed wypadkiem nie bałem się skakania, teraz strach się pojawił. Na rozbiegu poczułem się, jakbym startował pierwszy raz. Przy zmianie pogody boli mnie głowa, z rzadka odczuwam też bóle szyi.
Startował jeszcze przez kilka lat wskakując nawet do dziesiątki Pucharu Świata. Na „mamuty” już jednak nie wrócił.
