Kapitan Chojnowska-Liskiewicz nie była regatową żeglarką. Miała wykształcenie inżyniera budowy okrętów. Uczestniczyła w rejsach długodystansowych rozwijając od początku lat 70 żeglugę z wyłącznym udziałem kobiet.
Do rejsu życia wyruszyła z Las Palmas na Wyspach Kanaryjskich 28 marca 1976 r., po „falstarcie”. Z portu wyszła bowiem po raz pierwszy kilkanaście dni wcześniej, ale awaria samosteru zmusiła ją do powrotu celem naprawy. Jacht „Mazurek” zaprojektowany został przez jej męża Wacława, także inżyniera budowy okrętów, a wykonano go w gdańskiej stoczni im. Conrada. Miał 9,5 m długości, a pełna powierzchnia żagli wynosiła 35 m kwadr.
Polska żeglarka przez Atlantyk dotarła do Kanału Panamskiego, a stamtąd pokonała Pacyfik mijając po drodze Tahiti aż do Australii. Potem przepłynęła Ocean Indyjski do Przylądka Dobrej Nadziei. Podczas rejsu, który trwał blisko dwa lata, zawijała do szeregu portów. Nie musiała się spieszyć. Do czasu. Ale od południowego krańca Afryki żeglowała już non stop wiedząc, że jej wyczyn wyprzedzić chcą na nowocześniejszych jachtach Nowozelandka Naomi James i Francuzka Brigitte Oudry.
Polka zamknęła pętlę wokół świata przy Wyspach Zielonego Przylądka (Cabo Verde) na Atlantyku 20 marca 1978 roku. James uczyniła to w czerwcu, Oudry – w sierpniu.
Niespełna rok temu w obecności pani Krystyny nadano jej imię skwerowi w Ostródzie, mieście, gdzie rodowita warszawianka spędziła młode lata, do matury.
20/03/2018 zagle.com.pl 40 lat temu Krystyna Chojnowska-Liskiewicz samotnie opłynęła świat https://zagle.se.pl/zeglarstwo/40-lat-temu-krystyna-chojnowska-liskiewicz-zamknela-wokolziemska-petle-aa-SjKn-PfYS-e69K.html