Szewińska wielką karierę rozpoczęła w 1964 roku. Była jeszcze w wieku juniorskim. Miesiąc przed imprezą w Tokio startowała jeszcze w europejskich igrzyskach juniorów. Jej start w Japonii okazał się jednak sensacją. Zdobyła dwa srebrne medale w startach indywidualnych - w skoku w dal oraz biegu na 200 metrów. Na najwyższym stopniu stanęła natomiast w sztafecie 4x100 metrów. Razem z Teresą Ciepły, Haliną Górecką i Ewą Kłobukowską poprawiła też rekord świata.
Kolejne dwa złote medale zdobyła na igrzyskach w Meksyku (200 metrów) oraz w Montrealu (400 metrów). W całej karierze sięgnęła po siedem krążków. Najsłabsze dla niej okazały się igrzyska w Monachium, gdzie zdobyła ledwie jeden brązowy krążek, na dystansie 200 metrów. Zmagała się jednak z urazami. Z powodu skręcenia kostki zmuszona była zrezygnować ze startów w skoku w dal.
Wszystkie olimpijskie medale Ireny Szewińskiej:
Złoto | Srebro | Brąz | Igrzyska | Konkurencja |
1 | Tokio 1964 | Sztafeta 4x100m | ||
1 | Meksyk 1968 | Bieg na 200m | ||
1 | Montreal 1976 | Bieg na 400m | ||
1 | Tokio 1964 | Bieg na 200m | ||
1 | Tokio 1964 | Skok w dal | ||
1 | Meksyk 1968 | Bieg na 100m | ||
1 | Monachium 1972 | Bieg na 200m |
Szewińska była też multimedalistką mistrzostw Europy. Zdobyła pięć medali złotych na kontynanlnych czempionatach, jeden srebrny i cztery brązowe. Ostatni raz na podium stawała na Pradze, w 1978 roku. Karierę zakończyła po igrzyskach olimpijskich w Moskwie w 1980 roku, gdy odpadła w półfinałowym biegu na dystansie 400 metrów.
Polka 8 razy poprawiała też indywidualne rekordy świata (dodatkowo dwa rekordy świata w sztafecie).
100 metrów | ||
1965 | Praga | 11,10 s |
1968 | Meksyk | 11,20 s |
200 metrów | ||
1965 | Warszawa | 22,70 s |
1968 | Meksyk | 22,58 s |
1974 | Poczdam | 22,21 s |
400 metrów | ||
1974 | Warszawa | 49,90 s |
1976 | Bydgoszcz | 49,75 s |
1976 | Montreal | 49,29 s |