- Perfekcyjnie! Chociaż to nie jest trasa dla mnie, mam srebrny medal i jestem przeszczęśliwa - krzyczała Justyna po nieprawdopodobnie emocjonującym finiszu.
Teraz z lżejszym sercem Kowalczyk może przystępować do konkurencji, w których będzie jeszcze większą faworytką: biegu łączonego 7,5+7,5 km oraz na 30 km.
- To na pewno jeszcze nie koniec naszych sukcesów - jest przekonany prezes PZN Apoloniusz Tajner, który dojechał do Kanady akurat w dniu startu Justyny i przyniósł jej szczęście.
Patrz też: Tomasz Sikora też celuje w medal
Polka uległa tylko mającej uda jak atletka Bjoergen, która lepiej rozwiązała finisz taktycznie. Norweżka pierwsza wjechała po ostrym i niebezpiecznym łuku na stadion biegowy i nie dała się wyprzedzić polskiej rywalce na długim finiszu.
- Popełniłam tam błąd, który mnie kosztował złoto - skomentowała Justyna decydujący moment biegu finałowego. - Ale dziękuję mojemu trenerowi, że z mistrzyni maratonu uczynił jedną z najlepszych sprinterek.
Trzecie miejsce zdobyła po prawdziwie heroicznym boju Słowenka Petra Majdić. Ten dzień zapamięta na długo: najpierw wypadła z niebezpiecznej trasy na treningu i potłukła żebra. Ostatecznie nie pojechała do szpitala i zdecydowała się walczyć z bólem w kolejnych seriach. Przebrnęła do finału, w którym bohatersko wywalczyła trzeci stopień podium.
Przeczytaj koniecznie: Ewelina Staszulonek: Anioły przyniosły mi sukces
Na mecie wyglądała na skrajnie wyczerpaną, tak bardzo, że Kowalczyk aż podeszła i upewniła się, że z koleżanką wszystko w porządku.
- To skandal, że te trasy były tak niebezpieczne, bardzo martwiłam się o Petrę - mówiła przejęta Justyna.
Sprint 1,430 m kobiet
1. Marit Bjoergen (Norwegia) w finale 3.39,2 min
2. JUSTYNA KOWALCZYK 3.40,3
3. Petra Majdić (Słowenia) 3.41,0
