Hannu Lepistoe: A może Kamilowi Stochowi znudziły się skoki?

"Super Express": - Komentuje pan skoki w fińskim Eurosporcie, jest pan na bieżąco. Co się dzieje z Kamilem Stochem i polskimi skoczkami?

Hannu Lepistoe: - Przyznam, że jestem mocno zaskoczony tym, co widzę. Po obiecującym letnim sezonie można się było spodziewać czegoś zupełnie innego. Nie wiem, z czego może wynikać niemoc. Nie potrafię postawić diagnozy na odległość, mam za mały kontakt z waszą kadrą.

- Znacie się dobrze z trenerem Łukaszem Kruczkiem. Nie dzwonił z prośbą o radę?

- Rozmawialiśmy przelotnie, ale to nie była dyskusja o problemach reprezentacji Polski. Nie było żadnej głębszej analizy. Trudno mi radzić, skoro nie jestem blisko i oglądam Polaków wyłącznie na ekranie telewizora.

- A jeśli ktoś ze związku zadzwoni z prośbą o pomoc?

- To powiem to samo: w tej chwili byłoby mi trudno, bo nie jestem na miejscu. Za mało wiem. Uważam poza tym, że Łukasz ma niezbędne doświadczenie, żeby sobie poradzić. To może potrwać, ale pozostaje cierpliwie i spokojnie czekać. Proszę mi wierzyć, że nie zawsze trener jest w stu procentach odpowiedzialny za to, co się dzieje. Zawodnik również.

- Gdy pan patrzy na obecne skoki Stocha, co jest z nimi nie tak?

- Widzę, że ma bardzo słabe odbicie. Nie wiem, jakiego słowa najlepiej użyć, ale do głowy przychodzi mi: "puste". Nie przekłada się na wynik, powoduje niski lot. Żeby się odbić porządnie, trzeba mieć odpowiednią prędkość na progu. Kamil robi wszystkie ruchy jak zwykle, nie ma tu niczego niepokojącego, ale nie wygląda, by odpowiednio budował siłę wyjścia z progu. Nie wydaje mi się, by to była to kwestia formy fizycznej. Nie wykluczam także pewnych problemów sprzętowych, na przykład z gorzej niosącymi kombinezonami. W grę może wchodzić jeszcze jedno: zwykły brak głodu skakania. Kamil osiągnął w sporcie coś, czym niewielu może się pochwalić i być może nie ma w tej chwili wystarczającej motywacji.

- Co trzeba teraz zrobić? Jak naprawić Stocha?

- Spokój i trening to jedyne lekarstwo. Z najlepszymi skoczkami świata, w ogóle z topowymi sportowcami, czasem jest tak, że ni stąd, ni zowąd coś przestaje działać. Proszę spojrzeć na Norwega Veltę czy Austriaka Schlierenzauera. Są w podobnej sytuacji. Nie zawsze od razu wiadomo, dlaczego wcześniej coś funkcjonowało, a nagle idzie jak po grudzie.