W olimpijskim finale w Londynie 2012 wcześniejsza i późniejsza rekordzistka świata zajęła drugie miejsce z wynikiem 77,60 m, za Rosjanką Tatjaną Łysienko (78,18 m). Później jednak, w ponownie przebadanych próbkach antydopingowych wykryto u Rosjanki zabroniony anabolik turinabol. Do oficjalnej wiadomości MKOl podał to w roku 2016, a w sierpniu 2018 dokonał ponownej klasyfikacji finału przyznając złoty medal Anicie Włodarczyk.
Warszawianka z wyboru, a pochodząca z Rawicza młociarka mogła wybrać już przed rokiem imprezę, w trakcie której dokonano by dekoracji najcenniejszym medalem.
Wybrała 100-lecie PKOl. I było to trafienie w dziesiątkę, bo dokonało się w ojczyźnie, wśród rodaków, w środowisku sportowym. A trofeum wręczył sam szef ruchu olimpijskiego.
„SE”: - Co znaczy dla pani ten medal?
A. Włodarczyk: - Spełniło się moje marzenie. Kiedy w wieku 18 lat zaczynałam rzucać młotem, za nic nie powiedziałabym, że zdobędę dwa olimpijskie złota. Tymczasem okazało się, że stać mnie na to.
- Sprawiedliwości stało się zadość?
- Tak, bo zostałam oszukana. Z Tatjaną miałam dobre relacje, byłyśmy koleżankami poza rzutnią. Jednak okazała się ona oszustką.
- Czy medal po latach smakuje jak pierwszy?
- Jednak nie. Swój pierwszy złoty medal, w mistrzostwach świata 2009, zdobyłam na stadionie. Inne były emocje. Tutaj ani stadionu, ani podium. A jednak sama wybrałam tę uroczystość jako miejsce dekoracji: na polskiej ziemi i wśród rodaków. Inaczej nie byłoby mi dane odebrać w Polsce olimpijskiego medalu.
i
