Sympatia ludzi kultury do sportu ma długą tradycję. Ba, przez wiele lat równolegle z igrzyskami olimpijskimi odbywały się olimpiady kulturalne. Ich uczestnicy byli uznanymi malarzami, plastykami, poetami i kompozytorami. Jerzy Pilch niewątpliwie zostałby medalistą, gdyby pod wpływem bezdusznej komercjalizacji sportu z olimpiad artystycznych nie zrezygnowano. Trudno o bardziej jaskrawy dowód na upadek olimpijskiego ducha a nestorom sportowego humanizmu, Kajetanowi Hądzelkowi i Krzysztofowi Zuchorze łza się w oku kręci. Wizytę w księgarni od zawsze rozpoczynam przy półce z książkami Pilcha, po nim idzie Stasiuk i Myśliwski a nie Grisham. Pisarstwo Jerzego trafnie określił przyjaciel - mimo że kibic Wisły - Witold Bereś: "Pilch to mistrz pierwszego akapitu". Wielki pisarz nie doczeka mistrzostwa Polski dla ukochanej Cracovii, ale może Jego pamięć uczczą złotymi medalami podopieczni Michała Probierza? Jego książki pozostaną ozdobą każdego księgozbioru, bo był mistrzem a nie rzemieślnikiem słowa.
Udane życie polega bardziej na dawaniu niż braniu, co udowadnia środowisko polskiego teqballu. W Polskę pojechało 100 darmowych stołów do uprawiania tej fascynującej dyscypliny łączącej elementy futbolu, siatkówki, tenisa i szczypiorniaka. Brawa dla Tomka, Krzyśka i Kajetana za szlachetną akcję. Ekstraklasa ruszyła i to nie ospale jak w wierszu Tuwima. Oglądało się całkiem przyjemnie. Puszczanych z taśmy odgłosów trybun słuchało też, bo bez wulgarnych przyśpiewek pod adresem rywali i sędziów. Może tak już zostanie gdy znów zapełnią się trybuny? Pomarzyć fajna rzecz...
