– Porażka nie była łatwa, była kolejną po tej w igrzyskach olimpijskich, zmotywować się było trudno, ale na takiej hali gra się z otwartą głową i zapomina się o tym. Nie odbierajcie tego, że czasem nie podchodzę do wywiadu jako uciekanie od odpowiedzialności, ja od niej nie uciekam, czasem za dużo biorę na siebie, kapitan jest od tego, żeby tę drużynę scalał, zawsze będę to robił. Zrozumcie czasem nas, że po drugiej ciężkiej porażce w sezonie nie zawsze jest ochota na wypowiadanie się I za to z tego miejsca przepraszam – tłumaczył Kubiak. – Oczywiście kapitan powinien zachować się inaczej, ale ja też jestem tylko człowiekiem i potrzebuję odetchnąć.
O trudnym sezonie
– To był najtrudniejszy sezon reprezentacyjny, nie tylko mój, ale nas wszystkich. Jeden z dłuższych,w jakich grałem, pięć miesięcy na kadrze, ponad 40 spotkań licząc z towarzyskimi, czyli kolejny sezon ligowy rozegrany w wakacje. Taka jest nasza robota. My staramy się podchodzić do tego rzetelnie, czasami nam nie wychodzi, to się zgadza, ale staraliśmy się walczyć do końca. Słoweńcy okazali się o tę jedną piłkę lepsi.
Vital chyba odejdzie
– Sam Vital powiedział, że to chyba jego ostatni turniej, to jego decyzja. Jeśli stwierdził, że powinien odejść, to należy uszanować jego decyzję, powinniśmy zrobić to wszyscy. Vital, jeśli można mówić w czasie przeszłym, był trenerem reprezentacji, z którą z prawie każdej imprezy przywoził medal. Powinniśmy mu być bardzo wdzięczni. Nie chcę, żeby to źle zabrzmiało, ale jest grono osób, między innymi pan Bosek, którzy mówią, że ja w tej reprezentacji wybieram szóstkę, dwunastkę, czternastkę, czy trenerów. Takie słowa bolą, bo ja byłem od tego jak najdalej. Jestem daleko od tego, żeby wybierać następcę Vitala. Ja mogę odpowiedzieć, jeśli zostanę zapytany w związku. Przekażę swoją opinię.
Co dalej z Kubiakiem w kadrze
– Jeszcze nie zdecydowałem. Muszę się zastanowić, w porozumieniu z rodziną, dzieci dorastają i potrzebują ojca w domu. A ja potrzebuję jeszcze sukcesów w życiu zawodowym i wiem, że mogę je osiągać z reprezentacją. Wiem, że cześć ludzi chciałaby, by tu mnie już nie było. Mam dopiero 33 lata, niektórzy grali do czterdziestki i ponad. Jeszcze taki stary nie jestem, na pewno się nie czuję. Nie wiem czy lekką ręką zostawiłbym taką atmosferę, jaka mamy w drużynie, trudno byłoby powiedzieć „do widzenia” Bo tu jest naprawdę dobrze i to sama przyjemność przyjeżdżać na zgrupowania.
Heynen mówi, co dalej z jego pracą z kadrą. Nie ma wątpliwości
Ile miałem procent w ataku?
– Cały czas słyszę, że atak, atak, atak. Ale ktoś te piłki musi przyjąć. Wiem, że nie zagrałem fantastycznego turnieju w ataku, nie jestem pierwszy rok w siatkówce. Może i potrzebowałem zmiany, ale nie samym atakiem człowiek żyje, szczególnie przy takiej ekipie, jaką mamy.
Sezon do d..y
– Jaki był ten sezon? Do d... Jestem szczęśliwy, że jest ten brąz i mogliśmy sprawić radość sobie, rodzinom i tysiącom kibiców. Chciałem zagrać dobre spotkanie i się pozbierać mimo feralnego meczu ze Słowenią.
Grałem na pięciu blokadach
– Dwa dni przed przyjazdem do wioski olimpijskiej coś mi chrupnęło w plecach. Dostałem pięć blokad w kręgosłup, starałem się walczyć oczywiście przegrałem ze zdrowiem. Każdy chciałby być w optymalnej formie w najważniejszym momencie turnieju. Łatwo się gra, kiedy wszystko idzie po myśli i nie ma żadnych problemów. Ludzi nie poznaje się jednak po takich chwilach, tylko po tym, ze walczą do końca w kłopotach.
