Największe gwiazdy siatkarskich ME. Będą błyszczeć na polskich parkietach [GALERIA]

Rozgrywający: Benjamin Toniutti (Francja)

Każda drużyna musi posiadać swój mózg operacyjny. Nasz wybór nie mógł być inny. Toniutti to jeden z najlepszych rozgrywających na świecie. Na boisku widzi wszystko. Ma oczy dookoła głowa. Nie ma takiej kombinacji, której 27-latek nie mógłby zagrać. Znakomicie rozumie się ze swoimi partnerami. Choć mierzy zaledwie 183 centymetry, jego skoczność nadrabia zaległości. Dwukrotnie wybierany był najlepszym rozgrywającym Ligi Światowej (2015, 2017), dwa razy zdobył Mistrzostwo Polski z ZAKSĄ Kędzierzyn - Koźle. O tym, że jest w wybornej formie świadczy chociażby ostatni Memorial Huberta Wagnera, na którym organizatorzy nie widzieli lepszego zawodnika na jego pozycji.

Przyjmujący: Earvin N'Gapeth (Francja)

To drugi Francuz w naszym zestawieniu, ale już ostatni. Nie sposób było pominąć Earvina N'Gapetha w wyliczance siatkarskich gwiazd na Euro 2017. Jego występ stał pod znakiem zapytania z powodu kontuzji, ale na szczęście zdrowie pozwoli wystąpić przyjmującemu "Trójkolorowych" na polskich parkietach. N'Gapeth jest zawodnikiem tyle dobrym, co kontrowersyjnym. Ale przecież takie postaci świat sportu lubi. 26-letni przyjmujący jest siatkarskim Zlatanem Ibrahimoviciem. Jako 19-latek wyleciał z drużyny narodowej. Powrócił do niej kiedy spokorniał i odpłaca się na boisku. W 2015 i 2017 roku wybrano go najlepszym przyjmującym i MVP Ligi Światowej. Był też najlepszym na swojej pozycji podczas poprzednich mistrzostw Europy. Został również najlepszym graczem finału włoskiej Serie A sezonu 2015/16. Od 2014 roku jest siatkarzem Casa Modena.

Przyjmujący: Michał Kubiak (Polska)

W naszej plejadzie gwiazd pojawił się także polski akcent. Kapitan reprezentacji Polski Michał Kubiak to jeden z najbardziej utytułowanych siatkarzy w naszym kraju. Po zawojowaniu ligi tureckiej, przeniósł się za ocean, do Japonii, gdzie reprezentuje barwy Panasonic Panthers. Od 2015 roku prowadzi naszą drużynę narodową. Wyróżnia się charakterem. Zawsze ambitny i zadziorny. Potrafi dźwignąć zespół w najtrudniejszych momentach spotkania. Najlepszy przyjmujący Ligi Światowej 2015. Najlepszy przyjmujący ligi tureckiej 2016. MVP finału o Mistrzostwo Turcji 2016, a także najlepszy przyjmujący Memoriału Huberta Wagnera 2016.

Środkowy: Marko Podrascanin (Serbia)

29 sierpnia Serb skończy 30 lat. Trudno powiedzieć, by był wiekowym zawodnikiem, ale z pewnością doświadczenie jest jedną z jego mocniejszych stron. Wiele już przeżył pod siatką, dlatego umiejętnie czyta i przewiduje grę. Jest też bardzo pewny siebie, co pomaga w wielu boiskowym sytuacjach. Przed turniejem w Polsce odważnie zapowiadał, że przyjeżdża po medal. Pytany o starcie na inaugurację mistrzostw, bez zająknięcia twierdził, że Serbia jest lepszą drużyną od Polski i na PGE Narodowym wygra. W 2011 roku był najlepszym blokującym mistrzostw Europy. W ubiegłym sezonie zdobył mistrzostwo włoskiej Serie A z Sir Safety Perugia. Wybrano go najlepszym środkowym Ligi Mistrzów. Z serbską kadrą na ME zdobył trzy medale: złoty i dwa brązowe.

Środkowy: Artiom Volvich (Rosja)

Mierzący 212 centymetrów wieżowiec jest gwarancją punktów z bloku. Trudno przedrzeć się przez ścianę, za jaką uchodzi reprezentant Rosji. Swoje warunki fizyczne potrafi znakomicie wykorzystać i uczynić z nich ogromny atut. Do tego dysponuje nieprzyjemną zagrywką, która wielu zawodnikom spędzała już sen z powiek. Zarówno w klubie (Zenit Kazań), jak i w reprezentacji jest mocnym punktem zespołu. Był najlepszym środkowym ostatniej edycji Ligi Mistrzów. W 2016 roku wybrano go najlepszym środkowym igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro i klubowych mistrzostw świata. Z reprezentacją święcił już tytuł europejskiego czempiona w 2013 roku.

Atakujący: Georg Grozer (Niemcy)

Bombardier z węgierskimi korzeniami wraca do reprezentacji. Na polskich parkietach już straszył przed trzema laty, kiedy poprowadził swoją kadrę do brązowego medalu mistrzostw świata. Siatkarz dobrze znany jest polskim kibicom z jeszcze jednego powodu. W latach 2010-12 grał dla Asseco Resovii. Jego żoną jest Polka, Violetta. W 2015 roku odszedł z ligi rosyjskiej i wędrował od klubu do klubu. Grał w Korei Południowej, Chinach i Katarze. Ostatnio powrócił do Rosji i podpisał umowę z Lokomotiwem Nowosybirsk. Swoją znakomitą formę potwierdził kilka dni temu w Bremie. Podczas meczu towarzyskiego reprezentacji Niemiec i Belgii zdobył 30 punktów.

Libero: Teodor Salparov (Bułgaria)

Oczywiście żadna drużyna nie mogłaby się obejść bez libero. Zawodnika z największym sercem do walki o każdą piłkę. Głównie w parterze. Na tę pozycję wybraliśmy Teodora Salparova. Najwybitniejszego chyba libero, który wciąż występuje na parkietach. Jego osobowość ma tak kolosalne znaczenie w bułgarskiej ekipie, że 35-latkowi udało się zaszczepić w kolegach odrobinkę swoich cech. Dzięki niemu Bułgaria jest uznawana za jedną z najlepiej grających w obronie drużyn. Pierwsze sukcesy z reprezentacją święcił jeszcze w 2006 roku. Wówczas zdobył złoty medal mistrzostw świata. Najlepszy występ podczas Euro Bułgarzy zanotowali trzy lata później. Stanęli na najniższym stopniu podium.

Wielki nieobecny: Ivan Zaytsev (Włochy)

Przy okazji wymieniania gwiazd warto szepnąć jedno słówko o tym, którego w Polsce będzie brakować. Ivan Zavtsev mógłby być jednym z najlepszych zawodników tego turnieju, ale na drodze stanęły... pieniądze. Tak, tak. Siatkarz uparł się, że będzie grać w butach firmy Adidas, z którą podpisał konrakt sponsorski. Na to nie zgodziła się włoska federacja ubierana przez Mizuno. Działacze Italii wyżej cenili kontrakt ze sponsorem niż Zaytseva i odsunęli go od drużyny narodowej.

Polska - Serbia: utrudnienia, dojazdy, zmiany w komunikacji

Terminarz ME 2017: kiedy gra Polska?

Znamy oficjalny hymn mistrzostw