Nagle Michał Winiarski zaczął mówić o... Harvardzie i hardcorze. Trener Aluronu odrzuca srebrną klątwę

Winiarski: To dla mnie zaszczyt prowadzić ten zespół

Jego zespół bił się do ostatnich minut, przegrywał już 0:2, ale zabrakło sił, by pokonać faworyzowanego rywala z Włoch. Nie było jednak nikogo, kto mógłby po meczu cokolwiek zarzucić graczom Aluronu, jeśli chodzi o ducha walki i pokazane serce. – Ja myślę, że to jest niesamowita historia i niesamowity charakter tej grupy. Niesamowite emocje, niesamowite comebacki. Myślę, że ten piąty set chyba pokazał, że już oddychamy rękawami – ocenił Winiarski. – Natomiast nie mogę odmówić tej grupie waleczności. Jako trener czuję się dumny i naprawdę to dla mnie zaszczyt prowadzić ten zespół. Był we mnie spokój, który wynikał chyba z tego, że byłem pewien, iż zespół da z siebie wszystko i wiedziałem, że to jest finał i takie mecze raz się wygrywa, raz się przegrywa i nie ma chyba nikogo na świecie, kto tylko wygrywa finały – dodaje Winiarski.

Tomasz Fornal nie uronił nawet jednej łzy, chociaż właśnie pożegnał Jastrzębski Węgiel. Smutny moment

Trener Aluronu nie ma wątpliwości, ze to był najlepszy rok w pracy z Aluronem, biorąc pod uwagę osiągane wyniki. I to mimo nie było złota w najważniejszych imprezach. W Zawierciu patrzą jednak na rozwój klubu długofalowo, sam „Winiar” podpisał przecież niedawno 5-letni kontrakt.

Wielka premia uciekła Warcie Zawiercie w finale Ligi Mistrzów. Historyczny sukces Perugii

– Ten sezon uważam za nasz najlepszy dotychczas. I to także mój najlepszy sezon, jeżeli chodzi o przygodę trenerską – mówi Winiarski, który jako zawodnik trzy razy grał w finałowych turniejach Ligi Mistrzów i zdobył złoto, srebro oraz brąz. Srebrny krążek z Aluronem jest więc jego czwartym w dorobku, ale pierwszym w roli szkoleniowca.

Nie chce porównywać medalowych wrażeń, jakie miał w obu rolach. Stawia sprawę nieco inaczej.

Oczywiście są medale, są trofea i można powiedzieć, że w sporcie o to chodzi. Ja powiem jednak szczerze, że dla mnie w sporcie przede wszystkim liczą się emocje, bo to zostaje w pamięci. A ta grupa dostarczyła mi niesamowitych emocji. Dwa niesamowite comebacki w półfinale z Warszawą pomimo ciężkich problemów. Superpuchar Polski, gdzie też mieliśmy problem, jeżeli chodzi o zdrowie i wirus. Wygraliśmy 3:2 i również po kapitalnym tie-breaku. W półfinale Ligi Mistrzów znowu świetny mecz, w którym był powrót i zacięty tie-break. Myślę, że te chwile to są najpiękniejsze chwile, piękniejsze niż wszystkie trofea i medale. I dzisiaj też mogę powiedzieć, że srebrny medal smakuje jak złoto – podkreśla Winiarski.

Do dziś siedzi w nim zadra z 2012 roku, kiedy w Atlas Arenie błędna decyzja sędziego sprawiła, że Zenit Kazań pokonał w finale Ligi Mistrzów Skrę Bełchatów z Winiarskim w składzie. To po jego ataku arbiter nie zauważył ewidentnego bloku i nie skorzystał z wideoweryfikacji.

Aluron fantastyczny, ale bez wygranej w Lidze Mistrzów. Za to Semeniuk ma trzecie złoto

– Na pewno ta porażka bardzo bolała i długo we mnie siedziało. Ale z drugiej strony też nie wiem, czy zdobyłbym mistrzostwo świata, gdyby nie takie porażki. One czasami potrafią tak bardzo zmotywować i tak bardzo pomóc w tych trudnych momentach, że jeżeli się je przezwycięży, to potem wszystko wydaje się łatwiejsze – wyjaśnia. – To nie jest tak, że jeżeli się jest doświadczonym trenerem, to cały czas się wygrywa i jest się niepokonanym, bo nawet najbardziej doświadczeni trenerzy przegrywają i myślę, że najważniejszym dla nas trenerów jest po prostu na koniec powiedzieć sobie, że daliśmy z siebie wszystko. Choć czasami los potrafi napisać różne scenariusze.

Trener Aluronu latem prowadzi też reprezentację Niemiec i do tej pory praktycznie nie miał urlopu, łącząc dwa zajęcia, przechodzące płynnie jedno w drugie. W tym roku postanowił coś z tym zrobić.

Winiarski jednoznacznie: Dla mnie to aż trzy srebra

– Podpisując kontrakt z federacją niemiecką, bardzo głęboko się zastanawiałem nad tym, czy nie potrzebuję odpoczynku. Po ostatnich trzech latach, gdzie maksymalnie miałem 3-4 dni wolnego między reprezentacją a kadrą, wreszcie w tym roku dołączam do zespołu dopiero 3 czerwca. Teraz pojadę z żoną na wymarzony odpoczynek i chociaż będę miał też chwilę czasu dla dwóch synów – podkreśla trener zawiercian.

W Łodzi Winiarski przeżył koszmar i mówi o tym krótko. „Cieszę się, że ten sędzia już zakończył karierę”

Te cztery lata były bardzo intensywne. Przeżyłem chyba wszystko, kwalifikacje olimpijskie, Ligę Narodów, mistrzostwa Europy, mistrzostwa świata, igrzyska. Podobnie jak będąc asystentem u Roberta Piazzy (w Skrze – red.), miałem intensywne dwa lata, taki Harvard trenerski, a teraz ostatnie cztery lata to myślę, że to jest kolejny Harvard, jeżeli chodzi o doświadczenie. A może nawet… hardcore – dodaje.

– Jak już powiedziałem, dla mnie to są aż trzy srebra. I nie pozwolę nikomu mówić, że przegraliśmy z tego powodu, że nie daliśmy z siebie wszystkiego – kwituje Winiarski.