Po co liczyć lata?

12-krotna medalistka, uczestniczka igrzysk w Los Angeles 1984, Seulu 1988, Barcelonie 1992, Sydney 2000 i Pekinie 2008, jest najstarszą pływaczką, jaka zdobyła medal olimpijski. Zadebiutowała  w reprezentacji USA jako 17-latka. W roku 1992 po Barcelonie postanowiła zakończyć karierę. A w siedem lat później w 1999  wróciła do treningów i zdobyła kolejnych osiem medali. Teraz w planie ma Londyn.

Ten plan musiał zostać zmodyfikowany, bowiem lewe kolano Dary odmówiło posłuszeństwa. Cudotwórcy z Brigham Hospital zreperowali je jednak, tak, że wytrzyma treningowe obciążenia. Usuniętą łąkotkę zastąpią mięśnie, rzepka kolanowa została wygładzona i odbudowana.

- Dara, czy nie dosyć ci pięciu igrzysk?

- Gdybym w Pekinie nie zdobyła trzech medali (wszystkie srebrne: w sztafetach 4X100 dow. i 4X100 zm. oraz na 50 m dow. - przyp.red.), to pewnie uznałabym, że dosyć. Po co liczyć lata?

- Podczas igrzysk w Londynie będziesz ich miała jednak 45. To sporo.

- Jak powiedziałam - po co liczyć. Moja córka jest też pływaczką, ale jak dotąd z nią wygrywam. Może gdyby mnie pokonała...

- Jak długo potrwa przerwa na rehabilitację po operacji kolana?

- Nie będę się śpieszyć. Do pełnego treningu wrócę najwcześniej za trzy miesiące.

Rozmowę przerywają medycy. Dara Torres ma do swojej obsługi dwu masażystów, dwu fizjoterapeutów, niemieckiego trenera Michael Lohberga i trójkę specjalistów od treningów atletycznych.

Za wszystko płaci z własnej kieszeni. Rodzina Torres jest piekielnie zamożna, ma ponad 400 mln dolarów. Darze w życiu nie brakuje niczego ... poza kolejnymi medalami z igrzysk.