- Pan jest największym atletą świata – powiedział władca, a Thorpe'owi z wrażenia odebrało dech.
Urodził się jako Wa-To-Huk, indianin plemienia Sac-and-Fox, choć indiańskiej krwi miał ledwie ćwierć. Jego matka była pół-Indianką i pół-Francuzką, a ojciec Irlandczykiem. Dopiero jako podrostek Jim został ochrzczony i otrzymał imię Jacobus Franciscus Thorpe. Żył w biedzie indiańskiego rezerwatu, łobuzował i w końcu posłano go do indiańskiej szkoły z internatem, gdzie jego sportowy talent odkrył trener amerykańskiego futbolu. Thorpe uprawiał baseball i lacrosse. Miał 20 lat, kiedy przez przypadek wszedł na boisko lekkoatletyczne. Przyglądał się skokowi wzwyż i dla kawału – tak jak stał w spodniach i ciężkich butach – przeskoczył nad poprzeczką z którą inni zrzucali raz za razem.
Przed igrzyskami w Sztokholmie nie umiał się zdecydować w jakiej dyscyplinie wystąpić i ostatecznie wybrał „wszystkie”. Wchodzące w zakres dziesięcioboju i pięcioboju. Uświadomiono mu, że nie umie rzucać oszczepem, więc już na miejscu wziął kilka lekcji. W pięcioboju wygrał cztery konkurencje i tylko w ...rzucie oszczepem był trzeci. W dziesięcioboju wyprzedził rywali o 700 pkt.
Gratulował mu król, a po powrocie do USA przywitano go paradą na Broadwayu. Ten rozgłos mu zaszkodził w sposób fatalny.
Amatorskiemu Związkowi Lekkoatletycznemu dostarczono dowód, że kilka lat przed igrzyskami Jim Thorpe po zawodach baseballowych wziął nagrodę w wysokości...15 dolarów. Według rygorystycznych zasad oznaczało to, że startując w igrzyskach nie był amatorem i nakazano zwrot obu złotych medali.
Thorpe poświęcił się baseballowi, grał w NY Giants, Cincinnati Reds i Boston Braves, a także w drużynach ligi futbolowej. Zarabiał sporo, ale miał problem z alkoholem. Opuściły go kolejno dwie żony, popadł w biedę. Imał się różnych zajęć, był wykidajłą i statystą filmowym, a także marynarzem. Zmarł w roku 1953.
Pozostała po nim sława jednego z najwybitniejszych futbolistów i baseballistów. Nakręcono o nim film w którym rolę Thorpe'a zagrał Burt Lancaster. W roku 1982 MKOl podjął decyzję o pośmiertnej rehabilitacji, kopie medali oddano jego dzieciom. W lidze futbolowej zaś przyznaje się co roku nagrodę Thorpe'a (Jim Thorpe Award) dla najlepszego obrońcy
