Wiadomość przekazana z Portugalii 18 lutego 2009 roku była tragiczna: mistrzyni olimpijska w rzucie młotem Kamila Skolimowska zasłabła niespodziewanie na treningu podczas zagranicznego zgrupowania lekkoatletów. Mimo natychmiastowej pomocy lekarzy, kilka godzin później zmarła. Już po przewiezieniu do szpitala Kamila nagle straciła przytomność. Odzyskała ją potem tylko na chwilę. Długa, ponadgodzinna reanimacja nie powiodła się. Jak się potem okazało, doszło do nagłego zatoru tętnicy płucnej.
Ośmioro Polaków stanęło na podium ORLEN Copernicus Cup w Toruniu
Tak przebiegła tragedia
„Super Express” tak opisywał 16 lat temu dramatyczne wydarzenia w Portugalii:
Kamila Skolimowska podchodzi do swojego trenera Krzysztofa Kaliszewskiego. Mówi, że od rana boli ją łydka, coraz mocniej. Trener wysyła ją do łóżka, mówi, żeby zrezygnowała z porannego treningu w środę. Kamila schodzi na śniadanie. Noga ją pobolewa, ale czuje się lepiej. O treningu porannym nie ma jednak mowy, wraca do pokoju.
Kamila zjawia się w siłowni ośrodka. Układa swoje przybory na ławeczce pod ścianą. Zaczyna rozgrzewkę, która ma ją przygotować do treningu siłowego z ciężarami. Po chwili przerywa gimnastykę i siada na ławce. Nagle mdleje i osuwa się na podłogę.
Pierwszym, który reaguje, jest Andrzej Krawczyk, dyskobol, który kończy karierę i zarazem pomaga w kadrze. Podnosi Kamilę i próbuje ją cucić. Pomagają mu Szymon Ziółkowski i trener Krzysztof Kaliszewski.
Pracownik ośrodka, na polecenie polskiego trenera, dzwoni po pogotowie. Skolimowska odzyskuje przytomność. Karetka i lekarz zjawiają się błyskawicznie.
Kamila wstaje i samodzielnie idzie do ambulansu. Wsiada i po chwili znów mdleje. Karetka pędzi w kierunku ambulatorium w Vila Real de Santo Antonio. Lekarz w trakcie jazdy reanimuje Kamilę. Kamilę dowożą do ambulatorium. W tym samym czasie dociera tam wyspecjalizowana grupa lekarzy ze szpitala, rozpoczynają intensywne zabiegi reanimacyjne. Portugalscy lekarze zawiadamiają, że ich działania były bezskuteczne.
– Po olimpiadzie (w Pekinie w 2008 r. - red.) pojawiły się problemy z oddychaniem. Doszło do tego, że wejście po schodach na pierwsze piętro powodowało u córki zadyszkę – wspominał kilka dni po tragedii na łamach „SE” ojciec Kamili, były znakomity sztangista Robert Skolimowski. – Pojawił się też krwiak w boku, w okolicy żeber. Później jednak badanie tomograficzne wykazało, że krwiak się rozchodzi, a ból ustąpił – podkreślał.
"Może to rzucę". Po Ewie Swobodzie kolejna polska gwiazda wypaliła. Aż zaniemówiliśmy
Kłopoty z oddychaniem wzbudziły podejrzenia o astmę. Kamila zabrała na obóz do Portugalii spirometr (aparat do badania płuc i oddechu), który pokazywał wyniki... prawidłowe! Specjalistyczne badania płuc i serca wyznaczono na najbliższe dni. – Spóźniliśmy się o jeden obóz... – wzdychał Robert Skolimowski. – Nie było możliwości przeprowadzić tych badań wcześniej.
Pamięć o Kamili wydaje się wiecznie żywa, pamiętają o niej oczywiście najbliżsi oraz przyjaciele i kibice wspominający jej kapitalne wyniki. Ale i młodsze pokolenie ma szansę dowiedzieć się wiele o zmarłej mistrzyni. Od lat odbywa się Memoriał Skolimowskiej, który staje się coraz bardziej prestiżowym mityngiem rangi światowej. Przed rokiem pod Stadionem Śląskim, na którym od 2018 roku rozgrywany jest Memoriał, odsłonięto pomnik słynnej lekkoatletki. Otwarcie uświetnił ojciec Kamili, który współpracuje przy organizacji zawodów.
Ojciec zmarłej mistrzyni olimpijskiej nie mógł ukryć wzruszenia. Kamila Skolimowska ma swój pomnik
– Kamila daje nam kopa, żebyśmy się nie wstydzili tego, co tu robimy – powiedział Robert Skolimowski podczas odsłonięcia pomnika jego córki. Memoriał Skolimowskiej od czterech lat jest zaliczany do elitarnego cyklu Diamentowej Ligi. – Ten stadion jest wspaniały, a kiedy widzę tu Kamilę, serce rośnie – podsumował wzruszony tata złotej młociarki z Sydney.
Kamila Skolimowska – kalendarium życia mistrzyni
- 1982 – 4 listopada przychodzi na świat w Warszawie
- 1993–1995 – początek przygody ze sportem; zaczyna jako sztangistka pod okiem ojca
- 1995 – próbuje sił w wioślarstwie
- 1996 – początek treningu młociarskiego pod okiem Zbigniewa Pałyszki i od razu tytuł mistrzyni kraju seniorek w wieku 13 lat i 7 miesięcy
- 1997 – zwycięstwo w ME juniorów (do lat 19) w wieku niespełna 15 lat
- 1999 – złoty medal MŚ kadetów (do lat 17) w Bydgoszczy oraz rekord świata juniorów (66,62 m) podczas Memoriału Kusocińskiego w Warszawie
- 2000 – złoto olimpijskie w Sydney wywalczone w wieku 17 lat i 11 miesięcy (najmłodsza mistrzyni olimpijska w historii polskiego sportu) wraz z kolejnym rekordem świata juniorów (71,16 m)
- 2001 – zwycięstwo w finale GP IAAF i trzeci rekord świata juniorów (71,71 m)
- 2002 – srebrny medal mistrzostw Europy seniorów
- 2003 – złoto młodzieżowych ME (do lat 23)
- 2006 – brąz ME
- 2008 – premiera sztuki poświęconej Kamili „Ciało kobiety. Młot” w warszawskim teatrze Polonia
- 2009 – 18 lutego umiera na obozie w Portugalii w wyniku zatoru płucnego
