Gwiazdy mundialu. Tragiczny los piłkarzy. Morderstwo, rażenie piorunem

Andrés Escobar (1964-1994) - kolumbijski piłkarz występujący na pozycji obrońcy. W 1989 roku z klubem Atlético Nacional wywalczył Copa Libertadores. Uczestnik mundial 1990 (Włochy) i 1994 (USA). W czasie drugiego meczu na mistrzostwach świata w Stanach Zjednoczonych, Kolumbia przegrała z USA tracąc szansę na awans z grupy. Andrés Escobar strzelił wówczas bramkę samobójczą. Jego drużyna przegrała wówczas 1:2. Po powrocie z mundialu, 2 lipca 1994 roku Andrés Escobar wybrał się z przyjaciółmi do klubu w kolumbijskim mieście Medellín. Po opuszczeniu lokalu został otoczony przez grupę mężczyzn. Jeden z nich wyjął pistolet i wystrzelił w stronę kolumbijskiego obrońcy 6 kul. Ranny Escobar zmarł po przewiezieniu do szpitala, gdzie zmarł. Motywem zbrodni był odwet za strzelonego gola samobójczego oraz zemsty za stracone pieniądze u bukmacherów. W pogrzebie Escobara uczestniczyło ponad 100 tysięcy osób. Escobar został pochowany na Cementerio Campos de Paz w Medellín.

Zabójca piłkarza, Humberto Muñoz Castro, został skazany w 1995 roku na karę 43 lat pozbawienia wolności, wyszedł po 11 latach za dobre sprawowanie. To nie jedyny kolumbijski piłkarz z mundialu 1994, który zmarł tragicznie. Hermán Gaviria (1969-2002), który ma MŚ w USA strzelił gola w wygranym meczu ze Szwajcarią (2:0) zmarł na skutek obrażeń, których doznał podczas treningu drużyny Deportivo Cali. Gaviria zginął od uderzenia piorunem. Tuż przed treningiem miał powiedzieć: Błyskawica mnie nie zabije.

Diego Armando Maradona (1960-2020) - pochowany na cmentarzu Jardín w Bella Vista. W reprezentacji Argentyny rozegrał 91 meczów strzelając 34 gole. Mistrz świata z 1986 i wicemistrz z 1990. Wystąpił na czterech mundialach. Podczas ostatnich mistrzostw został wykluczony z powodu pozytywnego testu antydopingowego. Bramki (1982 - 2, 1986 - 5 (w tym jedna ręką w ćwierćfinale z Anglią - słynna ręka Boga), 1990 - 0, 1994 - 1). Zawodnik takich klubów jak Boca Juniors, FB Barcelona, Napoli i Sevilla.

Johan Cruijff (1947-2016) - zmarł na raka płuc w Barcelonie, gdzie został skremowany. Holenderski piłkarz występujący na pozycji pomocnika, potem znakomity trener. Reprezentacja Holandii 48 (33). Zawodnik takich klubów jak Ajax Amsterdam czy FC Barcelona (potem trener tych drużyn). Zdobywca drugiego miejsca na mundialu w 1974. Jego syn Jordi także był piłkarzem FB Barcelony Lew Jaszyn (1929-1990) - radziecki piłkarz występujący na pozycji bramkarza. Całą karierę rozegrał w klubie Dinamo Moskwa. W reprezentacji ZSSR zagrał 74 spotkania. Na ME w 1960 zrobył złoty medal, w 1964 był 2. Na Mistrzostwach Świata występował trzykrotnie: 1958, 1962, 1966. Zachował czyste konto w czterech z trzynastu rozegranych meczów. 813 meczów w karierze (480 bez straconego gola). W 1986 amputowano mu nogę. Zmarł w 1990 w wyniku powikłań po tej operacji. Został pochowany na Cmentarzu Wagańkowskim w Moskwie. Na całym świecie nazywano go Czarną Panterą. Wzięło się to z tego, że zawsze występował w czarnych strojach oraz z powodu jego wyjątkowej sprawności fizycznej. Nazywano go również Czarny Pająk albo Czarna Ośmiornica z powodu długich rąk. W całej swej karierze obronił 150 rzutów karnych. Lew Jaszyn jest jedynym jak do tej pory bramkarzem, który zdobył Złotą Piłkę magazynu France Football. Dostąpił tego zaszczytu w 1963

Ferenc Puskás (1927-2006) - węgierski piłkarz, grający na pozycji napastnika, potem trener. Zawodnik takich klubów jak: Kispest, Budapest Honvéd FC i Real Madryt. Pod koniec swojej kariery zmienił obywatelstwo na hiszpańskie i wystąpił w reprezentacji Hiszpanii. Wicemistrz świata 1954 i złoty medalista Igrzysk Olimpijskich 1952. W reprezentacji Węgier 85 (84). W całej klubowej karierze Puskás zdobył 616 goli w 620 występach. Ferenc Puskás cierpiał na chorobę Alzheimera. Bezpośrednią przyczyną śmierci była niewydolność układu oddechowego oraz krążenia, spowodowane zapaleniem płuc. Pochowany w Bazylice św. Stefana w Budapeszcie.

Gerd Müller (1945-2021) - niemiecki piłkarz występujący na pozycji napastnika. Przez niemal całą karierę związany z Bayernem Monachium, w którym rozegrał 453 meczów strzelając 398 goli. W reprezentacji RFN zagrał 62 spotkania strzelając 68 bramek. Złoty medalista MŚ w 1974 roku oraz brązowy w 1970. Ponadto mistrz Europy w 1972. Na dwóch mundialach zdobył w sumie 14 bramek, a na Euro 4. Od 2010 roku chorował na Alzheimera. Ostatnie lata życia spędził w domu opieki w Wolfratshausen. Urna z jego prochami została złożona w kolumbarium cmentarza w Straßlach-Dingharting.

Paolo Rossi (1956-2020) - włoski napastnik, złoty medalista MŚ w 1982 roku. Na mundialu zdobył 6 bramek ( w tym dwie w meczu półfinałowym z Polską) zostając królem strzelców. Na mundialu 1978 zdobył trzy bramki. Piłkarz takich klubów jak Juventus, Milan, Vicenza, Perugia i Werona. W reprezentacji rozegrał 48 spotkań zdobywając 20 bramek. Zmarł na raka płuc. Trumna z ciałem piłkarza została wystawiona na stadionie Romeo Menti w Vicenzy i na stadionie Renato Curi w Perugii. Po kremacji, urna z prochami piłkarza spoczęła na cmentarzu w toskańskiej miejscowości Bucine.