„Super Express”: - Pan przywiózł złoto z igrzysk w Monachium, tam mieliśmy jeszcze mistrzostwo olimpijskie w sześciu innych konkurencjach. A w Paryżu – bida, panie, bida. Co pan na to?
Grzegorz Lato: - No tak, siatkarze się obronili, ale reszta to katastrofa. Jeden medal złoty? I to w sporcie całkiem świeżym na igrzyskach? Inna rzecz, że z ogromnym podziwem patrzyłem na panią Olę na tej ściance. Zachwycony byłem tym, co robiła ona i jej koleżanka z reprezentacji, która zdobyła brąz. Oglądając je, powiem panu, tak sobie myślałem: „przecież nawet małpy za nimi nie nadążyły, choć wspinają się po drzewach na co dzień”. I to jest prawdziwe mistrzostwo, godne złota!
- Pan był w przeszłości prezesem związku, PZPN-u znaczy się. A co teraz – pana zdaniem – nie zagrało w innych związkach, że tak kiepsko nam poszło?
- Nie chcę się mieszać w politykę, nie chcę być prorokiem. Ale przecież wie pan, że są jakieś zarzuty ministra sportu wobec działaczy różnych związków: że mieszkali w superhotelach itp. Nie poszło to w dobrą stronę… Ale to nie moja sprawa.
- Nie pańska, to prawda. Ale już puchary europejskie w piłce to trochę pana sprawa. Cieszy się pan z dwóch drużyn w fazie ligowej Ligi Konferencji?
- Hm… Jak sobie przypomnę finał Górnika Zabrze, półfinały Legii i Widzewa, ćwierćfinał Stali Mielec, to powiem panu, że właściwie trudno się emocjonować tymi dwiema drużynami w Lidze Konferencji.
- No tak. Ale to dawno było...
- Dawno. I gdzie jest w tej chwili polska piłka nożna?
- No właśnie: gdzie? I dlaczego właśnie tu?
- Wie pan, jeśli ja słyszę, że w niektórych klubach na boisku jest siedmiu obcokrajowców, a czterech Polaków…
-… jest pan optymistą, bo w niektórych tych cudzoziemców jest nawet dziesięciu na murawie!
- No to widzi pan, od razu rodzi się pytanie, jak i gdzie my chcemy grać? Przecież zazwyczaj to są obcokrajowcy, którzy u siebie w 2. albo 3. lidze się nie łapią. No taki szrot, powiem panu. I jeszcze trenerów z zagranicy zatrudniamy. A największe sukcesy klubowe i reprezentacyjne mieliśmy, gdy polscy trenerzy na ławkach zasiadali.
- Trudno tego zabronić właścicielom.
- Zgadzam się z panem. Ale ja bym proponował jednak promować polską piłkę i polskich zawodników. Bo jeśli młody zdolny Polak wyjeżdża na przykład do Niemiec, a jest mniej więcej na równym poziomie z tamtejszym zawodnikiem, to... nigdy nie zagra w Bundeslidze. Bo w takiej sytuacji tam stawia się na swoich. A u nas nie. I jeszcze coś panu powiem.
- Słucham uważnie.
- Za moich czasów nie było szans, żeby zawodnik, który siedzi na ławie u siebie w klubie, zagrał w reprezentacji Polski. A teraz jak chłop jest w klubie angielskim czy włoskim, to tylko z tego powodu się go powołuje.
- To nie takie proste. Owszem, Kuba Kiwior nie gra w Arsenalu, ale widzi pan dla niego jakiegoś zmiennika w ekstraklasie?
- Nie wiem, nie podam nazwiska. Ale ogólnie wolałbym wziąć jakiegoś młodego chłopaka z ekstraklasy, który gra w niej regularnie, niż gościa, który siedzi mi na ławce na Zachodzie. Skąd wiadomo, powiem panu, w jakiej on jest formie? Może trzeba zaryzykować, jak to kiedyś zrobił Kazimierz Górski, 24-letniego Mirka Bulzackiego zastępując 20-letnim Władkiem Żmudą? Niech trener Probierz jeździ po klubach ligowych, albo niech wysyła asystentów. I niech szukają.
- A myśli pan, że jak weźmie takich chłopaków i przegra z nimi jeden-drugi mecz w Lidze Narodów, to kibice mu te porażki wybaczą?
- Przecież Liga Narodów jest właśnie po to, by zbudować drużynę na eliminacje mistrzostw świata!
- Czeka pan z emocjami na te mecze Ligi Narodów?
- Tak. Bo jestem za Probierzem – polskim trenerem, a nie jakimś Portugalczykiem. I wierzę w polskich chłopaków.
- Powinniśmy już teraz szukać następców dla Lewandowskiego czy Zielińskiego?
- Czas zasuwa, powiem panu. Za dwa lata, podczas mundialu, Lewandowski będzie mieć 38 lat, prawda?
- Ale na razie jeszcze korzystać z niego powinniśmy?
- Tak. Pod jednym warunkiem. Bardzo bym chciał, żeby do każdego meczu reprezentacji podchodził tak, jak do meczów Barcelony. Tam nie ma „zmiłuj”! Widział pan, jak grał z Valencią na przykład? Dużo biegania, dużo rozrywania obrony, dwa gole i jeszcze znakomita kolejna sytuacja.
Wyjątkowe wyróżnienie dla Roberta Lewandowskiego. Na taki order mogą liczyć nieliczni. Wszystko na oczach jego mamy
- A jak, pana zdaniem, podchodzi w ostatnim czasie do reprezentacji?!
- Zamiast biegać, powiem panu, to głównie rękami macha! Ja wiem, że dziś jest inna piłka, inne pokolenie. I ja mu bardzo kibicuję, ale… niech sobie oglądnie mecze, jak myśmy gonili w reprezentacji. Nic więcej nie mam mu do powiedzenia.
- Wojciech Szczęsny zakończył karierę.
- Szkoda. Bramkarz to jest specyficzna pozycja, powiem panu. Zawodnicy z pola „zużywają się” w wieku 36-38 lat, bramkarz – niekoniecznie.
- O jeszcze jednego człowieka zapytam. Sebastian Szymański naprawdę jest dziś wart 25 mln euro?
- Medialne spekulacje są po to, by podbijać cenę. A czy jest tyle wart? Rynek oceni.
Listen on Spreaker.
![Legenda polskiej ekstraklasy, zakochana w Barcelonie, ma zaskakujące wytłumaczenie zwycięskiej serii ulubieńców. „Wszystko sprowadza się do…” [ROZMOWA SE]](https://cdn.galleries.smcloud.net/t/galleries/gf-sYBL-cfmi-eLCU_barcelona-gerard-badia-300x250.jpg)
