Wim Suurbier był przez większość kariery prawym obrońcą. A jednocześnie pionierem nowoczesnej gry, w której boczni defensorzy włączają się do akcji ofensywnych. Zaliczył wiele asyst przy bramkach swoich kolegów.
Rozegrał 60 meczów we wspaniałej ówczesnej reprezentacji narodowej, gdzie wiodącymi postaciami byli Johan Cruyff i Johan Neeskens. Brał udział w obu finałach mistrzostw świata, jak dotąd jedynych dla drużyny „Oranje”: w roku 1974 (1:2 z RFN) i 1978 (1:3 po dogrywce z Argentyną). Zdobył brąz mistrzostw Europy 1976.
W „złotych” latach 1964-77 Suurbier grał w Ajaxie Amsterdam z Cruyffem i Neeskensem zdobywając Puchar Europy w latach 1971, 1972 i 1973, Superpuchar Europy 1972 i 1973 oraz Puchar Interkontynentalny 1972.
Potem grał jeszcze w Schalke 04, FC Metz i w lidze amerykańskiej. Zakończył karierę piłkarza w wieku 42 lat, po czym oddał się trenerce. Pracował USA, Holandii i w Indiach.