Był wychowankiem Metalowca Łódź, następnie występował grał w Starcie Łódź, ŁKS i Lechii Gdańsk. W niej pracował jako szkoleniowiec w latach 1974-75, następne miesiące spędził w Olimpii Elbląd i Bałtyku Gdynia. Jako dowodzący Zawiszy Bydgoszcz zanotował awans do I ligi. Bardzo dobrze wspominają go kibice poznańskiego Lecha. W stolicy Wielkopolski pracował cztery lata (1980-1984). Z Kolejorzem zdobył dwa mistrzostwa Polski, w 1983 i 1984 roku. Potem wrócił na rok do Lechii Gdańsk, a następnie przeprowadził się do Szwecji, gdzie prowadził drugoligowe Trelleborgs FF. Trenerskie szlify zbierał za granicą, m.in. w Herthcie Berlin, Hamburgerze SV, Dynamie Kijów i PSV Eindhoven.
W sierpniu 1986 roku (po nieudanych dla kadry mistrzostwach świata w Meksyku) wygrał wyścig po fotel selekcjonera reprezentacji Polski. Biało-Czerwonych prowadził od 25 sierpnia 1986 do 15 czerwca 1989. Odszedł po przegranym meczu z reprezentacją Anglii w eliminacjach Mistrzostwa Świata 1990. Wtedy zaczęła się jego wielka wędrówka. Jeszcze w 1990 objął izraelski izraelski Hapoel Kefar Sawa, następnie wrócił do ŁKS Łódź, by potem w 1992 roku objąć egipski Al-Masry Port Said, a rok później saudyjski Ettifaq FC. Ponadto prowadził Aluminium Konin (1995), izraelski Hapoel Taibe (1996−1997), Wisłę Kraków (1997−1998), Widzew Łódź (1998), Śląsk Wrocław (1998−1999) oraz Jagiellonię Białystok (2001−2002). W latach 2002−2004 prowadził reprezentację Sudanu.
Listen to "Znani ludzie o Łodzi" on Spreaker.