Jagiellonia Białystok bez tajemnic. Przedstawiamy mistrza Polski, tego nie wiecie o ekipie z Podlasia

Bartłomiej Wdowik. „Wdowa”. Lubi grać w rzutki. Dobry w to jest. Najlepszy obrońca w lidze. Skuteczny, z dobrym uderzeniem z lewej nogi, o czym przekonali się rywale.

Adrian Dieguez. „Digi”. Impulsywny, południowa krew. Czasami nerwowo reaguje, ale potrafi szybko się uspokoić. Zdaje sobie sprawę, że przesadził i od razu przeprasza. Super wyprowadza piłkę. Gdy przychodził nie znał angielskiego, a teraz już to nadrobił i żartuje z nami w tym języku.

Mateusz Skrzypczak. „Skrzypa”. Nie wiem, co on robi w domu, ale nie ogląda meczów. Wielki fan Lecha, którego jest wychowankiem. Kumpluje się z m.in. z Puchaczem i Moderem.

Michal Sacek. „Saco”. Cichy gość. W szatni wcale się nie odzywa. Tak jakby go nie było. Wpada na trening w ostatniej chwili, a pierwszy po nim wyjeżdża.

Duszan Stojinović. „Dule”. Wariacik. Bałkański temperament, ale pozytywny. Mamy dobre relacje. Żartuję, że jest jak moje drugie dziecko. Często u mnie bywa.

Jetmir Haliti. „Jet”. Potrafi rozbawić jak mało kto. Nie musi dużo mówić. Nigdy w życiu nie śmiałem się tyle, co właśnie z nim.

Tomasz Kupisz. „Kupi”. Dba o atmosferę i pozytywną energię w szatni. Widać, że grał we Włoszech, bo ma inne spojrzenie na piłkę.

Taras Romanczuk. „Tari”. Kapitan. Dziecko Białegostoku, żyje tym miastem i klubem, w którym spędził tyle lat. Myślę, że po karierze będzie pracował w jakiejś roli w Jadze.

Nene. Nie lubi siłowni. Zawsze narzeka, że musi na nią iść. Z piłką by się nie rozstawał. Musi ją zawsze mieć przy nodze. Poznał piosenkę „Oj Ne Ne” i chyba ma już na swojej liście.

Dominik Marczuk. „Maro”. Na początku był mocno zestresowany. Ale z czasem się rozkręcił, że został młodzieżowcem sezonu. Bardzo się rozwinął. Uśmiechnięty. Odważny, niezły drybler.

Kristoffer Hansen. „Hansi” lub „Krzysiek”. Każdy trener marzy o takim zawodniku. Znakomity do prowadzenia, ma super podejście. Nie obraża się, gdy trener go zdejmie z boiska, bo akurat jest taka potrzeba.

Jose Naranjo. „Jose”. Dał nam bardzo dużo. Jak na Hiszpana przystało jego atutem jest technika. Bardzo cichy, też się w zasadzie nie odzywa.

Afimico Pululu. „Pulu” lub „Afi”. To jest maszyna, taki piłkarski "dzik". Bardzo silny, mocno trzyma się na nogach. Poza boiskiem bardzo spokojny. Mieszkamy w tym samym bloku.

Jesus Imaz. „Jesi”. Pokazał, że jest klasowym piłkarzem. To nasz król. Cieszyłem się, że strzelił tak ważnego gola z Piastem, który przybliżył nas do tytułu. Żałuję, że podczas gali nie dostał żadnej nagrody. Zasłużył na to. Spędzamy dużo czasu. Zaprowadzamy dzieci do żłobka. Potem jesteśmy razem na treningu, a później na placu zabaw (śmiech).

Jarosław Kubicki. „Kebsi”. Może biegać i biegać, niesamowita wydolność. W Lechii zdobyliśmy razem Puchar Polski i 3. miejsce w lidze. Potem spotkaliśmy się w Jadze. Mówiłem do niego: Jarek, to jest ten sezon na mistrzostwo. Siedzimy obok siebie w szatni.

Kaan Caliskaner. „Kaan”. Na początku było mu trudno. Starałem się mu pomóc. Jest wysoki, ale ma dobrą technikę.

Sławomir Abramowicz. „Abram”. Utalentowany bramkarz. Przyszłość przed nim. Zrobił progres. Dobrze mu życzę.

Aurelien Nguiamba. „Auri”. Dobra technika i lewa noga. Do tego niezłe przyjęcie, potrafi umiejętnie zmienić stronę, gdy jest taka potrzeba.