Konrad Forenc z Zagłębia Lubin: Mylą mnie z bramkarzem z dyskoteki [ZDJĘCIA]

- Sportami walki zajmę się na poważniej, kiedy zawieszę buty na kołku. Póki co, intensywnie boksuje zwłaszcza, gdy zespół ma luźniejszy okres treningowy. Z tego powodu w klubie zainwestowano w worek. Często obijam go z Adrianem Błędem, moim najbliższym kumplem z drużyny. Kilka razy krzyżowałem rękawice z naszym rezerwowym bramkarzem Dominikiem Hładunem, który w przeszłości ćwiczył boks. Fajnie, że chłopaki mogą wyżyć się po meczu. Kilku z nich poprosiło mnie już o lekcję. Zawsze mogą wziąć moje rękawice, które trzymam w szatni. Czasem przynoszę też szczękę bokserską - tłumaczy Forenc.
- Boks i siłownia nie jest dla szpanu. Nigdy pierwszy nikogo nie zaatakowałem. Ale jeżeli ktoś skrzywdzi członka mojej rodziny lub drużyny... to nie chce być w jego skórze. Nie jestem obojętny wobec cierpienia innych. Kiedyś pewien złodziejaszek ukradł pudełko z pieniędzmi mężczyźnie, który grał na ulicy. Dogoniłem go, odzyskałem pieniądze i oddałem je właścicielowi - mówi.
- Utrzymuje kontakt z Mariuszem Wachem. Spotkałem się z nim kilka razy przed jego walką w Lubinie oraz odbyłem z nim nawet pojedynek twarzą w twarz po meczu charytatywnym w Świdnicy. Jestem także fanem MMA i K1. Staram się być na każdej gali KSW w Polsce. Kibicuje naszym rodakom - głównie Michałowi Materli - opowiada.
Wojowniczy charakter Forenca ukształtowało głównie dzieciństwo. - Dostałem porządnego kopa od życia już w wieku 6 lat, kiedy na raka zmarła moja mama. Wychowywałem się w Oławie, gdzie wiele nauczyła mnie ulica. Należałem do zgranej paczki - wiedziałem, że pójdziemy za sobą w ogień, jak ktoś do nas wyskoczy - wspomina.
Szatnia "Miedziowych" pokochała twardziela z dobrym sercem. Do tego stopnia, że Forenc w lipcu otrzymał kapitańską opaskę (pełni tą funkcję jako najmłodszy gracz w Ekstraklasie). O bluzę z numerem 1 musiał walczyć w Zagłębiu aż przez sześć lat. Pochodzący z regionu Lubina piłkarz ustępował w tym czasie pola przepłaconym najemnikom. Dodatkowo prześladowały go liczne kontuzje. Szansę na wykazanie się dostał dopiero rok temu, kiedy zespół spadł do 1 ligi. Świetnie ją wykorzystał, zdobywając mistrzostwo i będąc bohaterem zespołu z najlepszą obroną w rozgrywkach (zaliczył serię 754 minut bez straconej bramki i 20 meczów z czystym kontem).
Jak twierdzi, groźny wygląd pomaga mu między słupkami. - Wielu osobom przypominam bramkarza, ale... tego z dyskoteki. Nie ma się co dziwić - kawał ze mnie chłopa (mierzy 191 cm wzrostu red.). Mam łysą głowę, groźne spojrzenie i do tego trzy tatuaże nawiązujące do mauretańskich wojowników. Wiem, że dzięki temu rywale czują do mnie respekt - kończy twardziel z Dolnego Śląska.